Tevreden klanten van de Wandelwinkel

Kan het niet laten een paar reacties van klanten te delen.

Beste…?

Vanmiddag (vrijdg 30/8) kochten wij in uw winkel 2 Ierse truien. Ik wilde een beoordeling schrijven, maar kan op een of andere manier via mijn Google account niet doordringen tot de bewuste pagina. Daarom maar via deze weg onze dank. Om in korte bewoordingen te blijven; het werd plots druk in de winkel, u gaf aandacht aan iedereen die er blijk van gaf daar behoefte aan te hebben, liet ons ondertussen rustig onze gang gaan, deed moeite om modellen, maten en kleuren uit te stallen, gaf advies en deed voorstellen… ook over koffie/thee/water. Aan het eind van de rit mochten we ook een mooie sjaal uitzoeken waarvoor we, een beetje confuus over het aanbod, nog vergaten te bedanken ook. Fijne knusse winkel, rust, aandacht… meer hoeft niet. Gebruik deze tekst gerust voor reclamedoeleinden.

En gisteren ook al een bedankje voor het bieden van de mogelijkheid om prachtige truien op maat te laten breien.

Dit soort reacties maken het vele werk helemaal goed. Een blije beginnende winkelier😊🤗

Deventer heet me welkom

de Wandelwinkel

de Wandelwinkel Bergkerkplein 5 Deventer

Waar ga je naartoe? “Deventer? Waarom Deventer? Wanneer ga je verhuizen? WAT ga je doen?” Zomaar wat vragen als ik vertel dat ik de Wandelwinkel in Deventer overneem. “de Wandelwinkel, met Annemarie” ik kan zelfs de manier waarop de telefoon opgenomen wordt handhaven. Wat verkoop je dan? Routeboekjes, kaarten en truien.

Zomer 2018 loop ik de Wandelwinkel in Deventer binnen. Deventer is ‘mijn favoriete stadje’ waar ik minstens twee keer per jaar een weekendje kom. En altijd ga ik even bij de Wandelwinkel langs. Dit keer op zoek naar een leuk gidsje over de Moezel. Echt wandelen zit er niet in. Jut last van haar rechtervoorpoot en ik ook. Bovendien is het bloedheet. Annemarie (de andere Annemarie van wie ik de Wandelwinkel overneem) vertelt dat ze er nu toch echt over denkt om ermee op te houden.

Eenmaal buiten besef ik opeens dat ik mezelf wel in deze winkel zie. We gaan weer terug en vragen Annemarie of ze het meent. Ja ze meent het en ja ze wil er na de zomer wel met mij over verder praten. Na maanden onderhandelen met de verkoopster en met de verhuurder heb ik in februari mijn handtekening gezet. Mijn huis staat te koop, ik neem elke dag afscheid. Vanmorgen van uitlaatvrienden en bekenden. Eigenlijk alle speelkameraadjes van Jut.

En nu is het bijna zover. Op 1 mei krijg ik de sleutel van Bergkerkplein 5 in Deventer. Een pandje uit de 16e eeuw. Beneden een schattig winkeltje, een beetje ‘vergane glorie’, net genoeg om een heerlijke plek te zijn. Op de eerste etage een woonkamer en keuken met fenomenaal uitzicht op de Bergkerk. Op de tweede mijn nieuwe slaapkamer, een badkamer en de opslag voor de winkel. Op zolder nog een logeerkamer, waar ook mijn naaimachine een plekje gaat krijgen. Op 14 mei worden mijn spulletjes van Den Haag naar Deventer gebracht en met een lift naar de eerste, tweede of derde etage gebracht.
Ik hoop de winkel 8 mei weer te openen. Een feestelijke opening volgt als mijn huis is verkocht en ik een beetje ‘ingeslingerd’ ben in mijn nieuwe woonplaats.
Meer informatie: www.dewandelwinkel.nl

Open mind, hart en wil

“Voelt u zich nu sterk genoeg om door te lopen?” Ja, ik voel me sterk genoeg. Mijn hoofd kwam er niet uit. Probeert altijd vooruit te kijken. Maar NU is het enige moment waarop je iets kunt doen. En alleen met je gevoel kun je nagaan of je nu wel of niet verder kunt.

Als ik terug ben van deze pelgrimstocht naar Santiago de Compostella weet ik dat ik lichter wil leven. Een jaar later is mijn huis verkocht. Nog een jaar later is er een bouwval opgeknapt. Zo heb ik ruimte gemaakt voor de dingen die er echt toe doen.

Lieve mensen wél bezoeken. Een hond nemen en meer betrokken zijn bij het verzorgen van mijn ouders. En een nieuwe tocht. Met hond Juta naar Rome wandelen. Ik kom veel mensen tegen die ook zo graag dit of dat willen, maar… Ik besluit om de effecten van mijn pelgrimstochten beschikbaar te stellen. Die worden prima samengevat door het begrip Floreren uit de positieve psychologie. Je floreert als je positieve emoties en passie inzet voor relaties, zingeving en het realiseren van doelen.

Zingeving gaat over deel uitmaken van een groter geheel. En daar een wezenlijke bijdrage aan leveren. Je ziel weet wel wat dat is. Om naar haar te luisteren, moet je zwijgen. Als het lukt hoofd, hart en buik op een lijn te krijgen, kun je aanvoelen wat je volgende stap is.

Open mind, open hart en open wil. Je opent je mind door te observeren in plaats van te oordelen. Je hart door te kiezen voor liefde in plaats van cynisme. Je wil door te vertrouwen. Als je vertrouwen hebt, krijgt angst niet de kans je te verlammen.

Onzekerheid accepteren wordt al lastiger als het gaat om gezondheid, relaties en inkomen. Nu is het tijd om de moed te vinden en aan te pakken wat ik wél kan veranderen. Durven kiezen voor mijn passie waardoor ik even mijn evenwicht verlies. Tijd om ‘het echte leven’ onbevangen met een open mind, open hart en open wil te omarmen.

Liefde versus lust

Liefde is zijn, lust is hebben. Liefde is geven, lust is nemen. Liefde woont in je ziel, lust hoort bij ego. Beiden fijn maar laat ziel leidend zijn.

Op basis van de vier woorden voor liefde in het Oudgrieks verdeelt C.S. Lewis het woord ‘liefde’ in vier categorieën: genegenheid (storge), vriendschap (philia), erotiek (eros), en liefdadigheid (charis).

De romantische liefde (eros) is vaak de basis voor een relatie. Maar Aldus Esther Perel in Trouw: “Het is moeilijk om opwinding en hartstocht op te wekken bij dezelfde persoon bij wie je troost en zekerheid zoekt. Het is precies dit conflict tussen intimiteit, veiligheid enerzijds en de tomeloze overgave die een beetje leuke seks vergt anderzijds”.

Harry Jekkers heeft een liefdesliedje geschreven met de pakkende titel: ‘Ik hou van mij’. Jan Geurts een interessant boek: ‘Bevrijd door liefde’. Beiden stellen dat we doorgaans een partner zoeken die voor ons moet zorgen. Het kind in ons zoekt dan een vader- of moederfiguur. Bewust of onbewust zadelen we de ander op met onze ego-tekorten. Hoe sexy is dat? Volgens Jekkers betekent “Ik hou van jou” meestal: “schat hier heb je mijn problemen los maar op”. Hoe zou het zijn als volwassenen leren van zichzelf te houden? En voor hun eigen behoeftig kind te zorgen?

Bij de broeders van Huijbergen (franciscanen) organiseer ik retraites floreren en kloosterweekenden. Broeder Bram doet sinds vorig jaar mee. In een gesprek met hem gevraagd hoe je zelf kunt zorgen dat je voldoende liefde bent/hebt. Hij zegt hierover dat je de weg naar binnen te gaan hebt: “Minderen in plaats van (consu)meren. Alles ontvangen, door je heen laten gaan en ook weer loslaten. Dat is een spirituele weg waarin je steeds meer jezelf wordt”. Daardoor ontstaat meer ruimte voor de gevende in plaats van de behoeftige liefde. Ziel zorgt voor ego.

En om met Jekkers te spreken:
“Want ik hou van jou
is niet de sleutel tot de ander
maar ik hou van mij
al klinkt het bot en slecht
want wie van zichzelf houdt
die geeft pas echt iets kostbaars
als hij ik hou van jou
tegen een ander zegt”.

De portemonnee van Leapp

Volgens Leapp zelf: “Refurbished is het antwoord voor iedereen die op zoek is naar een Apple product maar ook aan het milieu en aan de portemonnee denkt. En dat ook nog met de kwaliteit die je van Apple gewend bent… Ook ontvang je bij elke MacBook die je bij leapp aanschaft twee jaar carry-in garantie.”

Begin dit jaar crasht mijn laptop. Tijd voor een nieuwe. Maar ik ben niet zo van nieuw. Ik heb liever meer kwaliteit voor mijn geld. De keuze valt op een Macbook bij Leapp voor 799 euro.

Vanwege een operatie aan mijn hand kom ik pas in maart toe aan het echt gebruiken van mijn Macbook. En ik snap er niets van. Bij gebrek aan kinderen huur ik dan een student in. De student zet de back up terug en stemt mijn apparaten op elkaar af. Ben ik net een beetje gewend, gaat het scherm geleidelijk op zwart.

Tijd om de garantie te testen. Ze sturen het apparaat op en dan krijg ik het na twee weken weer terug. En nee ze doen niet aan vervanging. Gelukkig is het voorjaar en hou ik toch al niet van elektronica. Na twee weken krijg ik een andere Macbook terug. Het kost hun te veel om het ding te repareren. Ik schakel weer een student in.

Begin september gaat het scherm van Macbook 2 zonder waarschuwing op zwart. De reparatie duurt langer omdat Leapp een nieuwe reparateur heeft. Bovendien is Leapp failliet geweest en overgenomen ‘dus’ ik mag blij zijn dat de garantie overgenomen is. Na een maand is het goede nieuws dat mijn Macbook teruggevonden is. Maar nog bij de reparateur. Ik type deze column op een notebook/noodboek van de Aldi.

Na zes weken komt de Macbook ongerepareerd terug. Hij is onherstelbaar beschadigd door vocht. En dat valt niet onder de garantie. LEAP stelt voor de schade op mijn inboedelverzekering te verhalen. Maar mijn huis is droog. Deze schade is niet ontstaan tijdens de paar maanden dat ik het ding heb gebruikt. LEAP weigert aansprakelijkheid.

Mijn keuze voor Leapp heeft me in totaal 1250 euro gekost. De aanschafkosten, een beschermhoes, hulp van ‘student aan huis’ en dit notebook. En dan heb ik het nog niet over de ergernis en tijd.

LEAPP denkt vooral aan zijn eigen portemonnee.

Liefde versus Lust

Problemen zijn kansen in werkkleren

Afgelopen weekend was ik bij mijn oudste neef op bezoek. Hij bouwt aan een gemeenschap waar mensen tijdelijk terecht kunnen. Op zijn muur pakkende teksten. Deze doet me denken aan het werk van Alan Seale. Een citaat:

“Making a difference in the world begins with being willing to be fully present with the invitations, opportunities, challenges, and complexities that are in front of us. Then, as best we can, we get to the core or essence of what is happening and begin working from the inside out”. Zien hoe hij het partnerschap tussen ego en ziel uitlegt? Alan Seale on ego and soul

Ik werk graag met de geleide meditaties van Alan Seale. Ze maken dat je met je ziel en ego in gesprek gaat. Je maakt kennis met je grootste potentieel en stapt in de energie van je toekomstige zelf die dat potentieel heeft waargemaakt. Dan stap je terug in het huidige moment maar neemt de energie van je toekomstige zelf mee terug naar dit moment. Als ik het zo op schrijf lijkt het op toveren en zo voelt het ook. Prachtig dit energetisch werk.

Wil je een weekend voor jezelf? In een omgeving waar Fransiscaner broeders al eeuwen met aandacht leven. Deelnemen aan de Lauden en de Vespers. Bij mooi weer wandelen in de bossen rondom Huijbergen? In gesprek gaan met jouw ego en jouw ziel? Een labyrint lopen om te voelen wat je los kunt laten, wat je mag ontvangen en hoe je dit kunt toelaten?

Het kan allemaal in het weekend van 23-25 november. Broeder Bram en ik begeleiden een kloosterweekend waarin de fransiscaanse spiritualiteit en de geleide meditaties van Alan Seale een mooi programma maken. Voor meer informatie bel of mail me

7 tot 9 december zelfde locatie maar nu een combinatie met yoga. Vorig jaar was er een yoga docent bij het kloosterweekend en hij begon elk dagdeel met een passende fysieke oefening. We hebben besloten elk seizoen een weekend met hart en ziel aan te bieden.

Ik hoop je eind november en/of begin december in Huijbergen te ont-moeten.

 

 

Badjas

Deze column verschijnt in de volgende Omnes. Het blad voor de leden van de Vereniging pelgrimswegen naar Rome. Het is een ‘waar gebeurd’ verhaal.

Badjas
Het is middag en warm. Ik rust uit op het terras van een sporthal. Het terrein is verlaten. Er is een woning boven de sporthal. Ik bel aan om te vragen of ik hier mijn tentje op mag zetten.

Er doet een grote dikke Duitser van een jaar of zestig open. Hij kijkt me wat bevreemd aan. Hij zegt dat hij er niet over gaat. Hij is net vandaag in deze woning getrokken. Hij vindt dat ik maar naar het gasthof moet gaan. Het gasthof is vier kilometer de verkeerde kant op. Ik ga nooit terug. Hij biedt aan me te brengen. Ik bedank vriendelijk. Ik ga nooit terug.

Tijdens dit vreemde gesprek loopt er een man met zijn hond langs. De grote dikke Duitser zegt dat deze man over de sporthal gaat. De man geeft me toestemming gebruik te maken van de kleedkamer. Hij komt even later terug met de sleutel en maakt een briefje voor de voetballers. De voetballers moeten de andere kleedkamer gebruiken. Deze kleedkamer is voor de vrouw met hond die naar Rome ‘pilgert’.

Als ik geïnstalleerd ben komt de grote dikke Duitser langs en nodigt me uit voor een maaltijd. Hij stelt zich voor als Horst en verontschuldigt zich voor zijn wat afhoudende reactie van die middag. Horst is de burgemeester van het dorp. Die avond heeft hij een raadsvergadering over het pad langs het sportcomplex. Moet het pad verhard worden of niet? Ik zeg van niet. Tenzij het dorp meer fietsers wil, dan liever wel verharden. Horst biedt mij het gebruik van zijn badkamer aan en vraagt of ik de volgende ochtend kom ontbijten.

Ik laat het bad vol lopen. Intussen stop ik mijn kleren in de wasmachine. En vul de trommel met het wasgoed dat naast de machine ligt. Eenmaal in het bad wil ik mijn e-book lezen. Maar mijn e-book zit in mijn rugzak. En mijn rugzak staat in de kleedkamer beneden. En al mijn kleren zitten in de wasmachine. Ik trek een badjas van Horst aan en doe een handdoek om mijn natte haren. In de veel te grote badjas loop ik naar mijn kleedkamer. Op de terugweg groet ik zo vriendelijk mogelijk een paar verbijsterde voorbijgangers.

Aan het ontbijt vertel ik Horst van mijn ontmoeting met zijn dorpelingen. Ik vermoed dat ze gaan roddelen en wil dat hij er op voorbereid is. Horst begint onbedaarlijk te lachen. Tranen biggelen over zijn wangen. Hij vertelt dat hij is verhuisd omdat hij zijn vrouw verlaten heeft. Hij heeft zijn vrouw na vierendertig jaar verlaten omdat hij al jaren een relatie met een man heeft.

Vlak voor zijn verhuizing is hij uit de kast gekomen. Het dorp heeft vorige week te horen gekregen dat de burgermeester homo is. Op de dag van zijn verhuizing loopt er een o9nbekende vrouw in zijn badjas het huis in een uit.

Schrijfles

Voor de Omnes heb ik een paar columns geschreven. Omnes is het blad van de vereniging Pelgrimwegen naar Rome. Tot nog toe met hulp van bevriende schrijvende pelgrims. Waarvan er dan een zo lief was om mijn columns te herschrijven. Maar nu heb ik een heuse opleiding column schrijven gevolgd. Bij de schrijfschool in Rotterdam. Heel leuk om te doen. Dinsdag heb ik de laatste les. Naast de Omnes ga ik hier mijn bewerkte pelgrimverhalen delen. En af en toe eentje over mijn ervaringen met de gezondheidszorg. En dan nog mijn zoektocht naar zinvolle tijdsbesteding die ook voldoende inkomen genereert.

Vandaag mijn laatste column voor mijn schrijfles getiteld wetenschap.

Column Wetenschap
Er zit een knobbeltje onder mijn linkervoet. De huisarts zegt dat het onschuldig is. Het knobbeltje groeit. De huisarts zegt dat het onschuldig is. Het knobbeltje doet pijn als ik er op druk. De nieuwe huisarts laat een echo maken.

Op de echo staat een fybroom. De huistarts verwijst me door naar een plastisch chirurg. Het meisje aan de telefoon zegt dat ik bij de afdeling huid en uiterlijk moet zijn. De plastisch chirurg is me iets te glad, iets te mooi en iets te verveeld. Op zijn bureau ligt een rijtje borstimplantaten. Hij vindt ook dat ik bij bewegen had moeten zijn. Maar hij wil wel even naar mijn voet kijken en zegt: Morbus Ledderhose.

Ledderhose is de achternaam van de ontdekker van mijn Morbus. De chirurg vertelt dat de aandoening goedaardig is maar ook ongeneeslijk en zeldzaam. Vooral niet in laten snijden. Ik google en besluit dat ik bij radiotherapie wil zijn. De huisarts blijft naar plastisch chirurgie verwijzen.

De radiotherapeute belt me nog dezelfde dag terug. Ze maakt tijd voor me. Ze bevestigt de diagnose Ledderhose en vertelt dat er ook een hand- en een penisvariant is. De handvariant heb ik ook. Ik ben voor het eerst blij met de overgang. Alles beter dan een knobbelpenis. Ze kan me in een wetenschappelijk onderzoek onderbrengen. Of me naar een Duitse kliniek doorverwijzen. Dat moet ik dan wel zelf betalen. Want er is geen wetenschappelijk bewijs dat bestraling werkt. Eigenlijk weten ze nog heel weinig over deze aandoening.

Ik kies voor wetenschappelijk onderzoek. In een periode van 12 weken twee keer een week bestraling of placebo. Over anderhalf jaar hoor ik welke ik heb gehad. Ik vertel dat ik mijn voeding aanpas, acupunctuur doe en positief denk. Het maakt volgens hen niet uit wat ik eet, doe of denk. Als ik succesvol ben ligt dat of aan de bestraling of aan het placebo effect. Dat is wetenschap.